دفترهای برنامهریزی را به دقت بررسی میکنم. از دیدن تلاش دانشآموزانم به وجد میآیم؛ از اینکه امروز به فکر فردا هستید و خشت خشت آینده را با پشتکار امروزتان بنا میکنید خوشحالم. در این میان یک سؤال مشترک همیشه وجود دارد: چگونه بیشتر پیشرفت کنیم در حالی که با تمام توانمان تلاش میکنیم؟
پاسخ در یک کلمهی شگفتانگیز نهفته است: تعادل مطالعاتی
باید برنامهریزی درسی خود را مهندسی کنید. در واقع تمام نکاتی را که به شما گفته شده در دفتر برنامهریزی پیاده کنید. حفظ تعادل در چند موضوع بسیار ضروری است.
۱٫ تعادل میان ساعات استراحت و درس خواندن: برای درسهای عمومی بازهی ۷۵ دقیقهای و برای درسهای اختصاصی بازهی ۱۲۰ دقیقهای در نظر بگیرید و بلافاصله استراحت کنید. بیشتر شدن بازهی مطالعه روند یادگیری را نزولی میکند. استراحت نیز باید به اندازهی کافی باشد.
۲٫ تعادل میان درسهای تخصصی و عمومی: تعادل به معنای یکسان بودن نیست؛ باید به هر درسی به اندازهی نیازش توجه کنید. این نیاز را خود شما بهتر از هر کسی تشخیص میدهید.
۳٫ تعادل میان مطالعهی تشریحی و تستی: لازم است که هر درسی را ابتدا به صورت کاملاً تشریحی مطالعه کنید و پس از ادراک موضوع به سمت حل تست بروید؛ اما اینکه چه میزان زمان برای مطالعهی تشریحی و تستی صرف کنید نیازمند رعایت تعادل است.
۴٫ تعادل میان مطالعهی درسهای پیش و پایه: باید برای همهی درسها به اندازهی کافی وقت صرف کنید و از هیچ درسی غافل نشوید. این دقیقاً مانند رسیدگی به یک زمین کشاورزی است. از هیچ قسمتی از زمین غافل نشوید تا در فصل برداشت بتوانید بیشترین محصول را برداشت کنید.
همین الان کارنامهی آزمون خود را در کنار دفتر برنامهریزی بررسی کنید. قطعاً از تناسب میزان مطالعه با نتیجه شگفتزده خواهید شد. تعادل همان کلمهای است که شما به دنبال آن میگردید.
پست های مرتبط با این مطلب




